Na początku Śląsk stanowił obszar ciągnący się po Górną Odrę. Nie wchodził natomiast w zasięg administracyjny tego okręgu taki fragment jak kasztelania oświęcimska oraz kasztelania bytomska. One znajdowały się bowiem poza Śląskiem, a ściślej w dorzeczu Wisły. Mowa tu o grodach Małopolski. Jeżeli chodzi o konkretną geograficzną granicę śląską, to była ona prowadzona do wododziału Odry oraz Warty. Z południa natomiast granicę wyznaczały góry.
Rzeki i szczyty
Na południu granicą oddzielającą jest rzeka Biała. To ona wyznaczała także podział między niegdyś występującymi diecezjami, a ściślej wrocławską oraz krakowską. Od strony południowo wschodniej punktem graniczącym są masywy Beskidu Śląskiego, a więc Barania Góra, Ochodzita, Klimczok oraz Malinowska Skała i Kotarz. Jeśli zaś chodzi o rzekę graniczącą to jest to Wisła, jaka prowadzi do ujścia Przemszy. Znajduje się ona na wysokości miejscowości takich jak Czechowice-Dziedzice, Pszczyna oraz Bieruń. Warto wspomnieć też o granicy w postaci Brynicy, która znajduje się w Górnośląskim Okręgu Przemysłowym.
Podział historyczny
Pod względem historycznym, doszło do podziału Śląska na Dolny Śląsk oraz Górny Śląsk. Z języka łacińskiego z kolei to pojęcia Silesia Inferior oraz Silesia Superior. Warto wspomnieć o tym, iż przeważające obszary Śląska polskiego należą do terenów administracyjnych zaliczanych do województwa lubuskiego, śląskiego, dolnośląskiego oraz opolskiego. Tylko wybrane fragmenty są na obszarze rejonu wielkopolskiego. Warto wspomnieć także o pochodzeniu nazewnictwa określającego Górny i Dolny Śląsk. Nazewnictwo Górny Śląsk funkcjonuje od piętnastego stulecia. Także w tym stuleciu pojawiło się wydzielenie Opolszczyzny oraz Śląska. Na tej podstawie później zrodziło się pojęcie Śląska Opolskiego.